Belfast

Inspiration: Picture sent by Cai Vosbeek, telling me it was taken in a public phone box in Belfast in 1978.
On request in Dutch (Sorry English readers)

18 februari 1978

Pappa, al sinds gisteravond probeer ik je te bellen, waarom neem je de telefoon niet op? Het is doodeng om over straat te lopen en ik durf niet te bellen in het huis van Mrs. Burns. Ze is vreselijk overstuur en ik durf niet eens de woonkamer in. Ik snap best dat ze helemaal vergeten is dat ik er ook nog ben. Maar pappa, ik heb de hele nacht niet geslapen. Ik weet niet waar ik heen moet, de familie Prior is er ook niet meer. De straten zijn vol mannen met grimmige gezichten en geweren, vooral die geweren maken me bang. Ik weet niet eens van welke kant ze zijn, die mannen.

Ik probeer zo min mogelijk op te vallen als ik over straat moet, het is erg onrustig en de herrie doet nog steeds pijn aan mijn oren, ze zijn sinds gister niet gestopt met piepen, ik hoor het de hele tijd. En ik hoor het gillen en schreeuwen, ik voel het stof overal kriebelen, ik heb nog niet gedoucht, volgens mij heb ik zelfs mijn kleren van gister nog aan.

Het was zo feestelijk, kleine Deirdre had ik in haar mooiste jurk geholpen, haar schoentjes extra glimmend gepoetst. Zelfs Chiaran liet me voor deze ene keer zijn haren kammen. Het was fijn om Colum en Orlagh Prior weer te zien, ze waren alweer gegroeid en dat in die paar maanden.

Pappa, ik probeer het nog een keer, neem alsjeblieft de telefoon op! Ik wil dat je me komt halen, ik wil naar huis!

Voor mij was de geur nog het ergste. De stank van benzine, rook en bloed ruik ik nog steeds, het zal wel in mijn kleren zitten. Maar de geur van brandend vlees was nog vreselijker, die raak ik nooit meer kwijt. Ik hield Deirdres handje vast terwijl ze hartverscheurend huilde. Ik beloofde haar niet alleen te laten. Ik weet niet hoe lang ik daar zo heb gezeten, wachtend, tot het te laat was. Ik moet het Mrs. Burns nog vertellen, hoe Deirdre om haar moeder vroeg, maar ik durf het niet, omdat ik dan de rest ook moet vertellen.

Weet je pappa, ik was zo blij dat je me aan dit baantje had geholpen, eerst bij de Priors en toen bij de familie Burns. Het voelde zo bijzonder om voor een minister te werken, ook al was het maar als au-pair voor zijn kinderen. En ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik hield van Deirdre het meest, ze was ook zo makkelijk blij te maken, ze had zich zo op het dansfeest verheugd.

Ze kunnen niets vertellen over Chiaran, niets over Mr. Burns en ook de Priors zijn nog niet gevonden. Ze weten niet eens precies wie er allemaal waren in dat restaurant.

Pappa ik probeer het nog één keer, de mannen met de grimmige gezichten zijn nu aan het eind van de straat. Ik wil je stem horen voor ze omkeren, terugkomen. Pappa, ik zie je! Ik zie je lopen, vlak bij mij, je houdt Deirdres handje vast terwijl ze opkijkt naar haar vaders beste vriend. Je was bij me pappa, gisteravond. Waar ben je nu?