Aan den lijve

An audioplay written for Daan van Doremalen for his graduate project 'Verboden Vruchten'. I wrote two plays for him, which he used as input for his theater performance, see his presentation on Youtube. 'Aan den lijve' is the first one, written in Dutch.


HET PUBLIEK ONTVANGT BIJ BINNENKOMST EEN HOOFDTELEFOON. IN DE ZAAL IS EEN OPSTELLING GEMAAKT MET LOSSE STOELEN, DIE OGENSCHIJNLIJK KRISKRAS DOOR ELKAAR STAAN. DE OPSTELLING IS ZO GEMAAKT DAT SOMMIGE MENSEN ELKAAR RECHT AANKIJKEN EN SOMMIGEN NIET, JE KAN ALTIJD WEL EEN OF MEERDERE MENSEN BEKIJKEN. JE KRIJGT EEN STOEL AANGEWEZEN. VERDER IS DE RUIMTE LEEG, GEEN DECOR OF PROPS.
(JE KAN JE VOORSTELLEN DAT JE IN DEZE OPSTELLING VERSCHILLENDE VERHALEN KAN HOREN, SOMMIGEN IN DUO EN ANDEREN IN TRIO OF MEER, ER IS EEN SFEER NEERZET WAARIN IEDEREEN ZIJN EIGEN GEHEIM HEEFT. WEL BELANGRIJK IN DE TIMING IS DAT IEDEREEN TEGELIJK BIJ HET EINDE VAN HET VERHAAL KOMT.)

ACT [1]         SCENE [1]

STEM #1:        Welkom. Zit je goed? Zit je ontspannen? De komende minuten is dit jouw stoel, jouw plaats, jouw rol, jouw beleving. Zie je de anderen? Zij kijken naar je, jij kijkt naar hen, je wilt ze niet echt zien. Jij bent jij, zij zijn zij. Jij bent wat je hoort, je bent wat je beleeft, je blijft zitten waar je zit.

GELUID VAN AUTOBANDEN OVER GRIND, MUZIEK HOORBAAR OP DE ACHTERGROND. FADE OUT
STEM #2:        Ik zie jullie wel kijken. Ik zie jullie denken, waarom ben jíj hier? Jullie snappen het niet, ik weet wat jullie denken, maar het is liefde dat ons bindt, liefde, bewondering, adoratie als je wilt. Maar vooral liefde, boven alles liefde. Wie zegt dat jullie liefde beter is dan de mijne?



SCENE [2]
GELUID VAN MUZIEK VAN VORIGE SCENE
STEM #2:        Ik deed gewoon mijn werk toen ik jou zag binnenkomen. Natuurlijk herkende ik je, ik had je al zo vaak gezien.
STILTE GEVOLGD DOOR CAFE GELUIDEN
Als ik mijn ogen sluit zie ik je voor me... de manier waarop je loopt... de manier waarop je lacht, je hoofd wat achterover gooiend... Ik keek naar je, zoals bijna iedereen naar je keek, je bewonderend, maar ook een beetje bang, alsof we ons aan je zouden kunnen branden.
 STILTE
Als ik mijn ogen sluit zie je voor me zoals ik je in mijn dromen zag, dichtbij, je raakt me aan, sensueel... jij en ik... mijn dromen.
Nooit had ik verwacht je hier te zien, hier waar ik werk. Je komt stilletjes binnen, zoals de meesten, je zegt geen woord, herkent me niet. Het geeft niet, je bent hier, bij mij.
MUZIEK WEER TERUG OP ACHTERGROND
Ik kijk naar je zoals je voor me ligt, ik strijk het haar uit je ogen. Je kijkt alsof je het niet begrijpt. Zachtjes sluit ik je ogen, je hoeft niets meer te zien. Met mijn vingertoppen streel ik je wang. Je vuur lijkt wel gedoofd, maar God wat ben je mooi. Ik wil je lippen kussen, maar ik hou me in, dat zou onprofessioneel zijn.
Even afstand nemen, ik stap terug om mijn gereedschap te pakken en kijk opnieuw naar je. Dat ik je ooit zo dicht bij me zou hebben, het tintelt in mijn lijf, ik wil je voelen. Ik weet hoe je zal voelen, gereserveerd, terughoudend, maar dat geeft niet, dat vind ik juist aantrekkelijk, dat maakt dat ik me veilig voel. Ik zou willen dat het anders was, ik zou willen dat ik was als anderen, zomaar op je af kon stappen, zo ben ik niet ...
Ik pak mijn schaar en begin geroutineerd je kleren los te knippen, later zal ik je weer mooi aankleden, maar nu... nu twijfel ik.
Je naakte lijf... nog mooier dan ik me had voorgesteld... ik zie je blauwe plekken. Wie heeft je dit aangedaan? Dat vroeg ik me af. En ik denk dat ik het nu weet, één van jullie. Jullie zitten hier en kijken naar mij met een oordeel in de ogen, ik zie het wel. Ik begrijp het ook, ik wilde het zelf ook niet. Ik had mezelf niet in de hand, het voelde op dat moment zo goed. Maar kijk me niet zo aan. Altijd moet ik compassie tonen, waarom kunnen jullie dat niet! Ik weet dat jullie ook niet zo onschuldig zijn ... die blauwe plekken.
Ik zou je nooit zo behandelen, nooit pijn doen. Ik poets het weg, dit bewijs van wat je is aangedaan. Bij mij ben je veilig. Ik til je teder op om bij je rug te kunnen, ik hoor je zuchten... de echo van mijn zuchten, mijn verlangen. Je bent niet de eerste waar ik naar verlang, maar jij, jij bent anders... Met jou zou ik mijn droom kunnen beleven, jij zou het kunnen begrijpen, dat voel ik diep van binnen.
Oh, om je zo in mijn armen te houden, over je heen gebogen. Ik kus je hals, en leg je snel weer neer. Dit hoort niet.

Ik weet hoe anderen er over denken. Ze zien het niet zoals ik het zie. Ze zien de liefde niet. Ik heb het zelf ook niet gewild, niet zo... maar het is zo mooi, zo puur, de alles verterende liefde. Ik wil je vuur zien. Ik wil zien hoe het vuur je aanwakkert, je kilte verdrijft. Ik zal je vuur zien, binnenkort.
GELUID VAN VUUR MIXT MET DE MUZIEK
Het vuur... ik hoor het brullen... Het vuur in mijn lijf, mijn verlangen naar je. Zoals je hier voor mij ligt, je naakte lijf... je mooie gezicht... ik moet je gewoon aanraken, echt aanraken, ik wil je huid tegen de mijne voelen...
STILTE
STEM #2:        Ik deed gewoon mijn werk... het was niet de eerste keer dat ik me tot een klant aangetrokken voelde, seksueel aangetrokken. Ik kan er niets aan doen, het gebeurt gewoon. Alleen met een klant in de stilte, de meest intieme plekken van een lichaam verzorgend, je moet liefde voor je klanten voelen, anders kan je dit werk niet doen. Ik hou van ze, van ze allemaal, hun stilte, hun sereniteit, hun geur, het gevoel dat ze me geven... Maar sommige dingen doe je gewoon niet, dat had ik altijd gedacht... tot jij kwam...
GELUID VAN VUUR ZWELT AAN EN NEEMT WEER AF, ANDERE MUZIEK OP DE ACHTERGROND.
Je ligt daar op mij te wachten, precies zoals ik je al zo vaak in mijn dromen heb gezien. Ik trek mijn schort uit, mijn shirt, en daarmee ook mijn professionaliteit. Met ontbloot bovenlijf voel ik me meer mijzelf.
Voorzichtig klim ik bovenop je, je nogmaals vertellend dat ik je nooit pijn zal doen, nooit! Langzaam laat ik me op je zakken, schuur me tegen je aan. Je voelt zo goed, zo vanzelfsprekend... dit moet wel goed zijn! Dit is het, dit is waar ik altijd naar verlangd heb. Je koele huid tegen de mijne. Je ondergaat het, dat is niet erg, meer heb ik nooit van je gewild...
Ik kus je lippen, streel je, ik wil meer... Ik druk mijn lippen op je gesloten oogleden, bekijk je, ruik je, ik wil alles van je, je helemaal bezitten. Ik rits mijn broek los, stroop hem naar beneden zonder van je af te stappen...
OPNIEUW GELUID VAN AUTOBANDEN OVER HET GRIND, SAMEN MET MUZIEK EN BRULLEN VAN VUUR
Ik voel je, je hele lichaam... eindelijk... jij, voor altijd van mij... tot het vuur ons verteert.





SCENE [3]
GELUID VAN EEN OPENGAANDE DEUR, MUZIEK ZWELT AAN
STEM #3: (= andere medewerker van het uitvaartcentrum)
De familie van de overledene... mijn God...
GELUID VAN METAAL KLETTEREND OP EEN TEGELVLOER SAMEN MET VOETEN DIE OP DIEZELFDE TEGELVLOER NEERKOMEN NA EEN SPRONG
STILTE
GELUID VAN SIRENES
STILTE
STEM #2:        Ik zie jullie denken... Ik zie het oordeel in jullie blikken. Die dag deed ik gewoon mijn werk, het werd me net te veel. Er knapte iets. Ik had het nooit mogen doen.
Het was het beste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Heb ik spijt? Ik weet het niet...
Het was onvermijdelijk, het was pure liefde, waarom kunnen jullie dat niet zien?
MUZIEK + MUZIEK FADE OUT + STILTE
STEM #1:        Zit je nog goed? Heb je spijt? Wil je sorry zeggen, dan is dit het moment. Zet je hoofdtelefoon af en zeg het maar, of niet...
Je kunt daarna opstaan en de zaal verlaten. Vergeet niet je hoofdtelefoon in te leveren.

EINDE




[1] © Nina Kramer - 23 april 2015 – nina.kramer@upcmail.nl - 0031653229591

Comments