An audioplay written for Daan van Doremalen for his graduate project 'Verboden Vruchten'. I wrote two plays for him, which he used as input for his theater performance, see his presentation on Youtube. 'Bloed van mijn bloed' is the second one, written in Dutch.
HET PUBLIEK ONTVANGT BIJ BINNENKOMST EEN HOOFDTELEFOON.
IN DE ZAAL IS EEN OPSTELLING GEMAAKT MET LOSSE STOELEN, DIE OGENSCHIJNLIJK
KRISKRAS DOOR ELKAAR STAAN. DE OPSTELLING IS ZO GEMAAKT DAT SOMMIGE MENSEN
ELKAAR RECHT AANKIJKEN EN SOMMIGEN NIET, JE KAN ALTIJD WEL EEN OF MEERDERE
MENSEN BEKIJKEN. JE KRIJGT EEN STOEL AANGEWEZEN. VERDER IS DE RUIMTE LEEG, GEEN
DECOR OF PROPS.
(JE KAN JE VOORSTELLEN DAT JE IN DEZE OPSTELLING
VERSCHILLENDE VERHALEN KAN HOREN, SOMMIGEN IN DUO EN ANDEREN IN TRIO OF MEER,
ER IS EEN SFEER NEERZET WAARIN IEDEREEN ZIJN EIGEN GEHEIM HEEFT. WEL BELANGRIJK
IN DE TIMING IS DAT IEDEREEN TEGELIJK BIJ HET EINDE VAN HET VERHAAL KOMT.)
STEM #1: Welkom. Zit je goed? Zit je ontspannen?
De komende minuten is dit jouw stoel, jouw plaats, jouw rol, jouw beleving. Zie
je de anderen? Zij kijken naar je, jij kijkt naar hen, je wilt ze niet echt
zien. Jij bent jij, zij zijn zij. Jij bent wat je hoort, je bent wat je
beleeft, je blijft zitten waar je zit.
GELUID VAN AUTOBANDEN OVER GRIND, MUZIEK HOORBAAR OP DE
ACHTERGROND. FADE OUT
STEM #2: Daar zit je dan. Raar he, om hier zo te
zitten. Ik zie je zitten. Ik ben zo blij je hier te zien. Het is veel te lang
geleden, de tijd gaat zo snel, vind je ook niet? Ik heb je echt gemist. Jij mij
ook? Je hebt me toch wel gemist?
SCENE [2]
FLARDEN VAN MUZIEK, SFEER MUZIEKDOOSJE, BEETJE ETHERISCH
STEM #2: Ooit was het zo vanzelfsprekend! Ik zag je elke dag. We
voelden elkaar aan zonder woorden, ik wist wat jij dacht, wat je voelde en jij
wist dat van mij. We waren samen, we hoorden bij elkaar.
EINDE MUZIEK
Het was natuurlijk onvermijdelijk
dat we uit elkaar zouden groeien, dat wisten we allebei, zo gaan die dingen.
Ik zie je zitten op de stoel, ik
zoek je ogen, kijk me aan! Je wilt me toch wel aankijken? Ik weet dat je me uit
de weg bent gegaan, lange tijd. Maar je bent toch niet voor niets gekomen, je
komt toch voor mij? Jij belde mij.
Ik kijk naar je. Je bent ouder
geworden, ik zie de sporen van je leven op je gezicht, je dierbare gezicht, zo
vertrouwd en toch zo vreemd na al die tijd. Je bent nog steeds zo mooi, in mijn
ogen ben je altijd mooi geweest, wat anderen ook mogen zeggen.
Ben je blij me weer te zien?
MUZIEK
STEM #2: Weet je nog hoe wij samen, hand in
hand... Met jou naast me voelde ik me altijd sterker. We konden alles aan. Weet
je nog, hoe we samen alles voor de eerste keer beleefden.
Het was altijd jij, ik keek zo
naar je op, het was onvermijdelijk... dat wij samen...
Het was onvermijdelijk, dat er
een ander kwam. Ik was zo kwaad op je, voelde me zo in de steek gelaten...
Jij begreep het niet, je zei dat
ik gewoon jaloers was, het was zoveel meer.
De verwijten die je me maakte, dat ik je verstikte, dat ik je geen eigen leven gunde, wat deden ze me pijn. Ik moest je wel laten gaan, anders zou ik je voor goed verliezen.
De verwijten die je me maakte, dat ik je verstikte, dat ik je geen eigen leven gunde, wat deden ze me pijn. Ik moest je wel laten gaan, anders zou ik je voor goed verliezen.
EINDE MUZIEK
STEM #2: Nu zit je hier, vlak bij me, ik kan je
bijna aanraken, ik strek mijn hand naar je uit... nee ik trek hem terug, ik wil
je niet weer afschrikken. Hoe graag zou ik je strelen, heel even maar. Hou je
nog van mij?
Raak me aan, oh raak me aan, heel even maar... dat ik voel dat je er weer bent, echt weer bij me bent.
Raak me aan, oh raak me aan, heel even maar... dat ik voel dat je er weer bent, echt weer bij me bent.
Vannacht lag ik in bed. Ik voelde
een lijf dat naast het mijne lag, tegen me aan gevleid, ik was niet langer
alleen. Oh, ik ben zo eenzaam geweest zonder jou. Ik draaide me om en keek je
aan, ik zag het verlangen in je ogen, eindelijk verlangde je ook echt naar mij.
Je aarzelde, je zei dat je ruimte
nodig had, natuurlijk... Ik ook, ja echt, ik ook. Ik zal je ruimte geven! Ik
gaf je ruimte.
En daarom kuste je me, eindelijk kuste je me, verlangend naar mij zoals ik ook altijd naar jou verlangd heb. Je was er helemaal voor mij, ik wist dat je zou komen...
En daarom kuste je me, eindelijk kuste je me, verlangend naar mij zoals ik ook altijd naar jou verlangd heb. Je was er helemaal voor mij, ik wist dat je zou komen...
Je was er niet, niet echt... ik
kijk je aan, kijk je naar mij? Ik durf je niet te zeggen wat ik droomde, ben
bang voor je oordeel, nu nog steeds. Zal je mij veroordelen? Nu nog steeds?
Je weet nu wat het is, wat het is
om verlaten te worden, om alleen te
zijn. Ik zie het verdriet op je gezicht getekend. Je dromen in duigen, je
toekomst onzeker, de pijn van het gemis. Ik kan je troosten, ik kan je alles
geven.
FLARDEN MUZIEK, VER WEG
Nadat ik je liet merken wat ik
werkelijk voor je voelde heb je me verlaten. Ik had je niet zo mogen benaderen,
niet op die manier. Je noemde me gestoord, je zei dat het ziekelijk was, dat
het niet kon. Alsof ik dat zelf niet wist. Alsof ik niet wist dat het
onmogelijk was, verkeerd in ieders ogen. Ik hoopte dat je het ook fijn zou
vinden... dat was niet zo, zei je...
Kort daarna had je die ander, was
het een vlucht? Wilde je niet zijn zoals ik, niet voelen wat ik voelde, jezelf
veroordelend? Je schamend voor je gevoel? Je zei dat ik gewoon jaloers was, je
deed me zoveel pijn... Je vluchtte, ik weet zeker dat het een vlucht was,
gedoemd te mislukken... Je voelde het toch ook?
EINDE MUZIEK
Jaren heb ik dat oordeel gevoeld,
dat van jou, maar ook het mijne. Ik schaamde me zo. Echt ik heb het wel
geprobeerd, het te vergeten, het niet te voelen... het lukt me niet, het gevoel
is er nog steeds... Nu ik je hier zie zitten, zo dierbaar, zo mooi, zo
begeerlijk. Ik voel dat ik nog steeds naar je verlang, ik voel mijn schaamte
ook.
Jaren heb ik je niet gezien, je
niet gesproken, je was er niet voor mij.
Ik wilde tegen je zeggen dat het me speet, dat ik het niet zo bedoeld had, als je dan maar terug zou komen. Maar je wilde me niet spreken, niet horen wat ik zeggen zou.
Ik wilde tegen je zeggen dat het me speet, dat ik het niet zo bedoeld had, als je dan maar terug zou komen. Maar je wilde me niet spreken, niet horen wat ik zeggen zou.
Voor mij is er nooit écht een
ander geweest, ik hield alleen van jou.
Ik was zo blij toen je me belde.
Ik ben blij dat je gekomen bent. We hadden nooit zo lang gescheiden mogen zijn.
Voel je het, je voelt het nu toch ook?
Ik verlang nog steeds zo erg naar
je, je bent me zo vertrouwd. Je was er altijd voor mij, vanaf de dag dat ik
geboren werd. Jij bent het bloed van mijn bloed, de lust van mijn leven. Jij
ben me zo eigen, jij, het kind van mijn moeder, bloed van mijn bloed.
STILTE
SCENE [3]
ZACHTE MUZIEK
STEM #2: Kijk me aan, zie je me? Zie je me echt,
zoals ik ben? Ik wil je strelen, ik wil je kussen... wil jij dat ook? Je hoeft
niet meer te vluchten... Ik zal je niet veroordelen, mezelf niet meer
veroordelen.
Je belde mij, je bent gekomen. Wil jij mij nu ook?
Ik wil je aanraken, ik wil je vasthouden...
Je belde mij, je bent gekomen. Wil jij mij nu ook?
Ik wil je aanraken, ik wil je vasthouden...
EINDE
MUZIEK
Of zal ik je omhelzen, gewoon
omhelzen? Je zeggen dat ik met je meeleef. Dat ik er voor je ben, zoals familie
er altijd voor je hoort te zijn.
Zoals jij er altijd voor mij was tot toen... en verder over alles zwijgen?
Zoals jij er altijd voor mij was tot toen... en verder over alles zwijgen?
MUZIEK + MUZIEK FADE OUT + STILTE
STEM #1: Zit je nog goed? Blijf je zitten, wil je
zwijgen? Wil je opstaan en het zeggen? Zeg maar wat je zeggen wil. Zet je
hoofdtelefoon af en doe het maar, of niet...
Je kunt daarna de zaal verlaten.
Vergeet niet je hoofdtelefoon in te leveren.
EINDE
Comments
Post a Comment