Bloed van mijn bloed

An audioplay written for Daan van Doremalen for his graduate project 'Verboden Vruchten'. I wrote two plays for him, which he used as input for his theater performance, see his presentation on Youtube. 'Bloed van mijn bloed' is the second one, written in Dutch.


HET PUBLIEK ONTVANGT BIJ BINNENKOMST EEN HOOFDTELEFOON. IN DE ZAAL IS EEN OPSTELLING GEMAAKT MET LOSSE STOELEN, DIE OGENSCHIJNLIJK KRISKRAS DOOR ELKAAR STAAN. DE OPSTELLING IS ZO GEMAAKT DAT SOMMIGE MENSEN ELKAAR RECHT AANKIJKEN EN SOMMIGEN NIET, JE KAN ALTIJD WEL EEN OF MEERDERE MENSEN BEKIJKEN. JE KRIJGT EEN STOEL AANGEWEZEN. VERDER IS DE RUIMTE LEEG, GEEN DECOR OF PROPS.

(JE KAN JE VOORSTELLEN DAT JE IN DEZE OPSTELLING VERSCHILLENDE VERHALEN KAN HOREN, SOMMIGEN IN DUO EN ANDEREN IN TRIO OF MEER, ER IS EEN SFEER NEERZET WAARIN IEDEREEN ZIJN EIGEN GEHEIM HEEFT. WEL BELANGRIJK IN DE TIMING IS DAT IEDEREEN TEGELIJK BIJ HET EINDE VAN HET VERHAAL KOMT.)
STEM #1:        Welkom. Zit je goed? Zit je ontspannen? De komende minuten is dit jouw stoel, jouw plaats, jouw rol, jouw beleving. Zie je de anderen? Zij kijken naar je, jij kijkt naar hen, je wilt ze niet echt zien. Jij bent jij, zij zijn zij. Jij bent wat je hoort, je bent wat je beleeft, je blijft zitten waar je zit.

GELUID VAN AUTOBANDEN OVER GRIND, MUZIEK HOORBAAR OP DE ACHTERGROND. FADE OUT
STEM #2:        Daar zit je dan. Raar he, om hier zo te zitten. Ik zie je zitten. Ik ben zo blij je hier te zien. Het is veel te lang geleden, de tijd gaat zo snel, vind je ook niet? Ik heb je echt gemist. Jij mij ook? Je hebt me toch wel gemist?
SCENE [2]
FLARDEN VAN MUZIEK, SFEER MUZIEKDOOSJE, BEETJE ETHERISCH

STEM #2:        Ooit was het zo vanzelfsprekend! Ik zag je elke dag. We voelden elkaar aan zonder woorden, ik wist wat jij dacht, wat je voelde en jij wist dat van mij. We waren samen, we hoorden bij elkaar.
EINDE MUZIEK
Het was natuurlijk onvermijdelijk dat we uit elkaar zouden groeien, dat wisten we allebei, zo gaan die dingen.
Ik zie je zitten op de stoel, ik zoek je ogen, kijk me aan! Je wilt me toch wel aankijken? Ik weet dat je me uit de weg bent gegaan, lange tijd. Maar je bent toch niet voor niets gekomen, je komt toch voor mij? Jij belde mij.
Ik kijk naar je. Je bent ouder geworden, ik zie de sporen van je leven op je gezicht, je dierbare gezicht, zo vertrouwd en toch zo vreemd na al die tijd. Je bent nog steeds zo mooi, in mijn ogen ben je altijd mooi geweest, wat anderen ook mogen zeggen.
Ben je blij me weer te zien?
MUZIEK
STEM #2:        Weet je nog hoe wij samen, hand in hand... Met jou naast me voelde ik me altijd sterker. We konden alles aan. Weet je nog, hoe we samen alles voor de eerste keer beleefden.
Het was altijd jij, ik keek zo naar je op, het was onvermijdelijk... dat wij samen...
Het was onvermijdelijk, dat er een ander kwam. Ik was zo kwaad op je, voelde me zo in de steek gelaten...
Jij begreep het niet, je zei dat ik gewoon jaloers was, het was zoveel meer.
De verwijten die je me maakte, dat ik je verstikte, dat ik je geen eigen leven gunde, wat deden ze me pijn. Ik moest je wel laten gaan, anders zou ik je voor goed verliezen.
EINDE MUZIEK
STEM #2:        Nu zit je hier, vlak bij me, ik kan je bijna aanraken, ik strek mijn hand naar je uit... nee ik trek hem terug, ik wil je niet weer afschrikken. Hoe graag zou ik je strelen, heel even maar. Hou je nog van mij?

Raak me aan, oh raak me aan, heel even maar... dat ik voel dat je er weer bent, echt weer bij me bent.
Vannacht lag ik in bed. Ik voelde een lijf dat naast het mijne lag, tegen me aan gevleid, ik was niet langer alleen. Oh, ik ben zo eenzaam geweest zonder jou. Ik draaide me om en keek je aan, ik zag het verlangen in je ogen, eindelijk verlangde je ook echt naar mij.
Je aarzelde, je zei dat je ruimte nodig had, natuurlijk... Ik ook, ja echt, ik ook. Ik zal je ruimte geven! Ik gaf je ruimte.
En daarom kuste je me, eindelijk kuste je me, verlangend naar mij zoals ik ook altijd naar jou verlangd heb. Je was er helemaal voor mij, ik wist dat je zou komen...
Je was er niet, niet echt... ik kijk je aan, kijk je naar mij? Ik durf je niet te zeggen wat ik droomde, ben bang voor je oordeel, nu nog steeds. Zal je mij veroordelen? Nu nog steeds?
Je weet nu wat het is, wat het is om verlaten te worden, om  alleen te zijn. Ik zie het verdriet op je gezicht getekend. Je dromen in duigen, je toekomst onzeker, de pijn van het gemis. Ik kan je troosten, ik kan je alles geven.
FLARDEN MUZIEK, VER WEG
Nadat ik je liet merken wat ik werkelijk voor je voelde heb je me verlaten. Ik had je niet zo mogen benaderen, niet op die manier. Je noemde me gestoord, je zei dat het ziekelijk was, dat het niet kon. Alsof ik dat zelf niet wist. Alsof ik niet wist dat het onmogelijk was, verkeerd in ieders ogen. Ik hoopte dat je het ook fijn zou vinden... dat was niet zo, zei je...
Kort daarna had je die ander, was het een vlucht? Wilde je niet zijn zoals ik, niet voelen wat ik voelde, jezelf veroordelend? Je schamend voor je gevoel? Je zei dat ik gewoon jaloers was, je deed me zoveel pijn... Je vluchtte, ik weet zeker dat het een vlucht was, gedoemd te mislukken... Je voelde het toch ook?
EINDE MUZIEK
Jaren heb ik dat oordeel gevoeld, dat van jou, maar ook het mijne. Ik schaamde me zo. Echt ik heb het wel geprobeerd, het te vergeten, het niet te voelen... het lukt me niet, het gevoel is er nog steeds... Nu ik je hier zie zitten, zo dierbaar, zo mooi, zo begeerlijk. Ik voel dat ik nog steeds naar je verlang, ik voel mijn schaamte ook.
Jaren heb ik je niet gezien, je niet gesproken, je was er niet voor mij.

Ik wilde tegen je zeggen dat het me speet, dat ik het niet zo bedoeld had, als je dan maar terug zou komen. Maar je wilde me niet spreken, niet horen wat ik zeggen zou.
Voor mij is er nooit écht een ander geweest, ik hield alleen van jou.
Ik was zo blij toen je me belde. Ik ben blij dat je gekomen bent. We hadden nooit zo lang gescheiden mogen zijn. Voel je het, je voelt het nu toch ook?
Ik verlang nog steeds zo erg naar je, je bent me zo vertrouwd. Je was er altijd voor mij, vanaf de dag dat ik geboren werd. Jij bent het bloed van mijn bloed, de lust van mijn leven. Jij ben me zo eigen, jij, het kind van mijn moeder, bloed van mijn bloed.
STILTE



SCENE [3]

ZACHTE MUZIEK
STEM #2:        Kijk me aan, zie je me? Zie je me echt, zoals ik ben? Ik wil je strelen, ik wil je kussen... wil jij dat ook? Je hoeft niet meer te vluchten... Ik zal je niet veroordelen, mezelf niet meer veroordelen.
Je belde mij, je bent gekomen. Wil jij mij nu ook?
Ik wil je aanraken, ik wil je vasthouden...
         EINDE MUZIEK
Of zal ik je omhelzen, gewoon omhelzen? Je zeggen dat ik met je meeleef. Dat ik er voor je ben, zoals familie er altijd voor je hoort te zijn.
Zoals jij er altijd voor mij was tot toen... en verder over alles zwijgen?
MUZIEK + MUZIEK FADE OUT + STILTE
STEM #1:        Zit je nog goed? Blijf je zitten, wil je zwijgen? Wil je opstaan en het zeggen? Zeg maar wat je zeggen wil. Zet je hoofdtelefoon af en doe het maar, of niet...
Je kunt daarna de zaal verlaten. Vergeet niet je hoofdtelefoon in te leveren.


EINDE

Comments