Dagenloze dagen (God bless America)

In Dutch this time. Dayless days just didn't sound right...

Het zijn de dagenloze dagen,

De wolken ondoordringbaar dik,

Het wil nog maar niet lichter worden,

De grijsheid houdt hardnekkig vol,

Het wordt geen dag vandaag.

Op dikke grijze dekens,

Oneindig wevend uit mijn raam,

Verschijnen mijn herinneringen,

Zich voegend zich naar het wolkendek,

Troosteloos en eindeloos,

Geen enkel straaltje licht.

Het zijn de dagenloze dagen,

De ergste die er zijn,

Ze willen maar niet lichter worden,

Geen eind en geen begin,

Alleen maar schemering.

Ik sluit mijn ogen half en zie je staan,

De wind waait door je haren,

Ik wil het niet meer zien.

Dat beeld van lang geleden,

Als messen in mijn maag,

Het wordt niet licht vandaag.

De wind waait door je haren,

Je waant je groot en sterk.

Je mond vertrekt zich tot een lach,

Je ogen doen niet mee en blijven hard,

Je haren zijn verward.

Ze zeiden dat het beter werd,

Ze zeiden dat het overging.

Achter de wolken schijnt te zon,

Ach hou toch op, wat weten zij ervan.

Het licht komt nooit meer terug.

Je lach te hard en waant je sterk,

Je ziet me niet eens staan.

En toen opeens vergreep je je,

Je greep me in mijn kruis,

Terwijl de wind nog door je haren blies,

Je kneep en kneep, je deed me pijn.

Het was zo’n dagenloze dag,

De wind woei door je haar,

Je kneep zo hard en zag me niet,

De messen in mijn buik, alleen voor mij.

Je lachte hard en kil, je ogen bleven koud.

Het wil nog maar niet lichter worden,

Het doet nog steeds zo’n pijn.

De grijze dekens helpen niets,

Je waant je nog steeds groot en sterk

En ik… ik keer me om, mijn kamer in,

Ik kots en kots en kots uit de herinnering

Ik wil je nooit meer zien, niet hier, niet daar,

En zelfs niet op het wolkendek,

De wind niet in je haar, nooit meer!

Kil licht, geen licht, nooit meer.

De dagenloze dag keert weer.